خانم رهنورد در این یادداشت «عذرخواهی و توبه» خود و همسرش را «ترجیع‌بند خواست حاکمان» توصیف کرده و نوشته: «حاکمیت دوست دارد زنان زندانی همچنان گمنام و بی‌نام و نشان در زندان‌ها بپوسند تا مبادا آوازه مقاومت‌شان موجب جهت‌گیری‌های اعتراضی جوانان و زن‌های دیگر شود.»