ملی مذهبی _ جهان ما پر از نمود ها و نماد هاست. پر از پدیدارهایی که در فضای مجازی داده گذاری شده ودست به دست می چرخد. کوتاه شدن فاصله ها در دنیای شبکه ای شده، قدرت عجیبی به نمودها و نمادها بخشیده است. تصاویر، کوتاه نوشته ها، برچسب ها ، اشکال و نمادها سکه ی رایج روابط شده اند. در دنیای جدید، با انبوهی از روابط افقی ودرهم تنیده مواجهیم که نمادها در آنها بسیار کوتاه و گذرا و پرشتاب رمزگذاری و رد و بدل میشوند. اما نمادها و نمودها فی نفسه واجد ارزش نیستند. آنچه امر نمادین را واجد ارزش می کند، معنای مستتر در آن است. و آنچه به «نمود» ها معنا می بخشد، «بود» هایی است که در پس آن ها نهفته است. اگر معنا را از نماد بگیریم و اگر نمود ها از «بودن» تهی شوند، جهان ما با تمام هیاهو و سر و صدایش به طبلی توخالی بدل خواهد شد که هیچ در چنته ندارد.
این سرو صدا و هیاهوهای پوچ در سپهر سیاسی ایران نیز به شدت سایه انداخته است. در جامعه ی شبکه ای شده ی ما که در مدح آن بسیار سخن گفته شده، با انبوهی از نماد ها و نمودهای سیاسی مواجه هستیم که از معنا تهی و عاری از هر گونه «بودن» هستند. بی هیچ «سیر طی کردن» و«شدن» به ابراز نمودهای سیاسی می پردازند. بی هیچ اغراقی فضای سیاسی اپوزیسیون پر شده است از دال های بی مدلول. پر شده است از بروز و نمود های مخالف خوانی که هیچ معنایی از «بودن رهایی بخش» در آن مستتر نیست. ابراز مخالفت با ساختار منحط و فاسد کنونی بسیار دیده می شود، اما آن مخالفت به هیچ ایجابی دلالت نمی دهد. به سان دال بی مدلول، رها و بی ارجاع است. همه می توانند در فضای مجازی به اشکال مختلف به تولید محتوی بپردازند و رسوایی این ساختار فاسد را جار بزنند. اما کمترکسانی از اپوزیسیون، ابراز ها و نمودهای سیاسی شان ناشی از بودهایی است که توان زایش های ایجابی دارد.
اریک فروم در کتاب «هنر بودن»، میان بودن و داشتن تمایز قایل می شود. بودن چیزی بسیارفراتر از داشتن است. داشته های ما همه بیرونی هستند. اما بودن، امری است از وجود ما. «بودن» تحقق درون است و «داشتن» ابرازها و نمودهای بیرونی. داشته ها، امروزهستند و فردا شاید نباشند. اما بودن های ما آن چیزی نیست که با فراز و فرود ایام و قهر و غضب روزگار از ما ستانده شوند. تا ما هستیم، بودن ما نیز هست. برای داشتن ها می توان به بیرون دل خوش بود. اما برای بودن فقط باید به تحقق درون چشم دوخت. باید سیر طی کرد. باید پی «شدن»، تجربه کردن و صیرورت بود. داشته ها، مصرفی اند. مصرف می شوند و روزی تمام خواهند شد. اما بود ها، به کار می آیند. هر بار هم که به کار می آیند بر شدت وجودی شان افزوده می شود.
تحقق بودن، مسیری است که از درون آغاز می شود و میتواند سر ریز آن در بیرون نیز نمود پیدا کند. نمود هایی که از پس چنین سیری بروزپیدا می کنند، دال هایی هستند که به مدلول ارجاع می دهند، نمادهایی هستند که از معنای مستتر سرشارند. تظاهرات بیرونی هستند که به درون وفادارند.
عمده ی اپوزیسیون ما به داشته ها اکتفا کرده اند. و مهمترین داشته، رسانه است. کمتر کسی پی بودن است. با رسانه می توان فساد و جنایات ساختار کنونی را افشا کرد، اما هرگز نمی توان نطفه گذار تغییر به سمت مطلوب بود. چرا که وضع مطلوب از جنس «بودن» است. از جنس «تحقق درون» است که میتواند به «ابراز بیرون» نیز برسد. جهت حرکت از وضع موجود به وضع مطلوب، از درون به بیرون است. جهت معکوس قطعا ناممکن است. اصالت با درون است. به تعبیر مولانا :
ره آسمان درون است پر عشق را بجنبان
پر عشق چون قوی شد غم نردبان نماند
به تصدیق کسانی که با سعید مدنی تجربه ی زیسته داشته اند، او از معدود نیروهای سیاسی است که از هرگونه نمود، بدون بود پرهیز کرده است. مطلقا هیچ تصویر نمایشی از او در فضای مجازی وجود ندارد. حضور و شناخته شدن او در عرصه ی ملی، نه به اعتبار داشتن روابط رسانه ای یا تجاری سازی از رنج های خود یا دیگران، که به اعتبار بودن خویش است. او در تمام این سالها، رنج هایی که حکومت بر او تحمیل کرده را سکه ی بازار رسانه ها نکرده، بلکه از آنها توان ساخته برای «سیر طی کردن» و «تحقق بون» خویش. رسانه ها باشند یا نباشند، با او مصاحبه بکنند یا نکنند، حاکمیت او را به بند بکشد یا آزاد کند، ذره ای از بودن او کاسته نمیشود. او محقق و پژوهشگر حوزه ی اجتماعی و سیاسی ایران است. او روی معضلات اجتماعی ایران پژوهش کرده است. روی معضل و ام الفساد «نابرابری در ایران» وریشه های آن کارکرده است. او روی جنبش های اجتماعی جدید پژوهش های عمیقی داشته و زمانی که عمده ی نیروهای سیاسی به زنده باد/مرده باد در اعتراضات در یک دهه ی گذشته اکتفا می کردند، سعید مدنی صدای معترضان فرودست را تئوریزه و ترجمان گفتمانی کرد. کتاب «آتش خاموش» هنوز مهمترین منبع معتبر برای تحلیل اعتراضات خونین آبان ۹۸ است. کتاب «مظاهرات سلمیه» نیز تنها یکسال پس از اعتراضات مدنی مردم خوزستان توسط سعید مدنی وهمکارانش منتشر شد تا در کنار ده ها کتاب و پژوهش های دیگر سعید مدنی نشانی باشد از بودن های او که به نمود رسیده است.
سعید مدنی به اعتبار پژوهش ها و تحقیقات علمی اش و به اعتبار سیری که در این سال ها طی کرده است، و مهم تر از همه به اعتبار وفاداری که به اصالت درون داشته است، برای فردای ایران و تغییر وضع موجود، سخن تازه و حرف ایجابی دارد. که گویا همین نزد حاکمیت فاسد، گناه نابخشودنی سعید مدنی است.
منبع: ایران فردا
