تریتا پارسی، نویسنده و تحلیلگر سیاسی ایرانی-آمریکایی که بنیانگذار و رییس فعلی شورای ملی ایرانیان آمریکا (نایاک) است طی گزارش تحلیلی برای رویترز نوشت: مذاکرات با ایران درباره آینده مذاکرات هسته ای هنوز حتی به نتیجه هم نرسیده، با این حال برخی اعضای کنگره خود را آماده ایجاد یک بحران سیاسی بر سر توافق کرده اند. نارضایتی شان از چیست؟ باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا ممکن است بدون نظر اولیه کنگره، تحریم های اعمال شده بر ایران را تعلیق کند تا امکان توافق را فراهم کند و پس از آنکه از تعهد کامل ایران به الزامات توافق، از قانونگذاران بخواهد که تحریم ها را به طور دایم لغو کنند.
به گزارش فرارو به نقل از رویترز، مطمئنا بسیاری از همین قانونگذاران ناراضی در سال 2010 و 2011 زمانیکه قانون تحریم ها را تصویب می کردند، اختیار تعلیق موقت تحریم ها را به وی دادند و البته تنها کنگره می تواند تحریم ها را برای همیشه لغو کند، بنابراین اصلا مسئله دور زدن مطرح نیست.
پس جریان چیست؟ بسیار ساده است: اگر جنگ با ایران را به توافق با این کشور ترجیح می دهید- حتی توافقی که ایران را از ساخت بمب بازمی دارد- بهترین و احتمالا آخرین فرصت تان برای نابود کردن توافق، بلافاصله پس از به نتیجه رسیدن مذاکرات هسته ای است. درست زمانیکه بدگمانی نسبت به نیات ایران هنوز فراگیر است و تعهدش به انجام تمام بخش های توافق باید به اثبات برسد.
اریک کانتور، رئیس سابق اکثریت مجلس نمایندگان در ماه ژانویه پس از آنکه توافق موقت در نوامبر سال گذشته نهایی شد، این تاکتیک را بکار گرفت.
از قضا ایرانیان هم به دنبال رای فوری برای لغو تحریم ها هستند، و البته دلایل شان با قانونگذاران جنگ طلب کنگره متفاوت است. این جنگ طلبان خواستار رای فوری هستند تا بتوانند این توافق را بهتر از بین ببرند. ایرانیان خواهان رای سریع هستند تا زودتر به لغو دایمی تحریم ها دست یابند.
در این میان دولت اوباما قرار دارد که به دنبال راهی است تا با ارائه پیشنهاد لغو برگشت پذیر تحریم های اقتصادی در ابتدای توافق و تعهد به اینکه پس از انجام موارد توافق از سوی طرف ایرانی، تحریم ها به طور دایم کنار گذاشته خواهد شد، این توافق را پایدار کند.
و این دقیقا همان مسئله ای است که مخالفان کنگره ای را به ترس می اندازد: استراتژی اوباما ایرانیان را ترغیب می کند که محدودیت های قابل توجه نسبت به برنامه هسته ای را بپذیرند، اجازه بازرسی از تاسیسات هسته ای را بدهند و با آژانس بین المللی انرژی اتمی همکاری کنند و همین مسائل مسیر دستیابی به توافق هسته ای نهایی و لغو همیشگی تحریم ها برای ایران را هموار می کند. چنین سناریویی مخالفان کنگره ای را تضعیف می کند چراکه ایرانیان این امکان را می یابند که دست کم در یک دوره یک ساله ثابت کنند که یک شریک قابل اعتماد هستند که به تعهدات خود تحت یک توافق پایبند هستند. به رای گذاشتن توافق آن هم چندی پس از توافق ماه نوامبر، باعث تداوم بی اعتمادی می شود.
تاثیر دیپلماسی اوباما در تقابل ایران طی ماه جولای در کنگره قابل رویت بود. زمانیکه مذاکرات هسته ای در دستیابی به یک توافق ناکام ماند، مذاکره کنندگان مذاکرات را برای چهار ماه دیگر تمدید کردند. اکثر قانونگذاران انتظار داشتند که تمدید مذاکرات راه جنگ طلبان را برای ضربه زدن به روند مذاکرات از طریق تصویب تحریم های جدید، بگشاید. اما این تحریم ها به گونه ای طراحی شده بود که ناقض توافق موقت نباشد.
براساس تمام محاسبات، ایرانیان به تمام تعهدات و قول های خود پایبند بوده اند. شش ماه اخبار خوب در این زمینه باعث شد بخش قابل توجهی سم موجود از فضای کنگره پاک شود و تصویب طرح های ضدایرانی سخت تر از گذشته شود.
جنگ طلبان کنگره درس شان را یاد گرفته اند. آنها حال می ترسند که خبرهای خوب بیشتری از مذاکرات هسته ای در وین شنیده شود. آنها برای کشتن این مذاکرات و هموار کردن مسیر جنگ، باید حالا رای بدهند. نه دیرتر.
