نخ تسبیحی به نام محمد بسته‏‌نگار

مهرنوش بسته ‏نگار

… یادم می‏‌اید شهریور ۱۳۸۰ که بعد از شش ماه حبس و انفرادی آزاد شد، در گپ و گفت‏‌هایی که داشتیم می‏‌گفت:”بازجو دائماً از من درباره تشکل‏‌ها و گروه‏‌های مختلف می‌پرسید و در آخر هم نتیجه گرفت که اگر همه این‏ها را دانه‏‌های تسبیح بدانیم، بسته‏‌نگار نخ تسبیح است!”.

▪️… راست هم می‏‌گفت. روحیه مدارا و رواداری که از مرادش طالقانی‌ بدرستی فرا گرفته بود او را سوق می‏‌داد به این‏‌که میان جریانها و گروه‏‌های مختلف شرایط مفاهمه و گفتگو را فراهم کند: اگر بیانیه‏‌ای می‏‌خواست امضا شود حتی‏‌الامکان با اسامی بیشتر باشد؛ اگر مراسم یادبودی بناست برگزار گردد، در ستاد مراسم، از هر گروه عضوی به نمایندگی حضور یابد؛ اگر میزگردی برپاست، نقد و نظر همه شنیده شود و …

و امروز که اعتماد عمومی و سرمایه اجتماعی روز به روز فروکاسته می‏‌شود چه قدر نیازمند چنین نخ تسبیح‏‌هایی هستیم. رشته‏‌هایی که تکثر را به رسمیت بشناسند و فضایی فراهم کنند تا میان آرای گوناگون گفتگو شکل بگیرد. ایران امروز بیش از همیشه نیازمند رواداری است و تنها در این بستر است که می‏‌توان به برآمدن و شکوفایی توسعه امیدوار بود.

▪️ امروز سومین سالی است که محمد بسته‏‌نگار ما را ترک گفته‌است ولی امید فراوان دارم روزی در همین نزدیکی، دست‏‌افشان و پای‏کوبان بر سر مزارش گرد خواهیم‌امد و سرود آزادی خواهیم خواند؛ همان‌گونه که در آخرین سخنانش نیز چنین آرزو کرده بود.

یادش جاودان !