ده ها تن از فعالان سیاسی، حقوق بشری، دانشجویی، روزنامه نگاران و هنرمندان خارج از ایران، جهت گرامیداشت یاد و زادروز زندانیان سیاسی متولد خرداد ماه، در شهر پاریس گرد هم آمدند.
به گزارش جرس، در این مراسم که به بهانه زادروز زندانیان سیاسی متولد خرداد ماه و با درخواست آزادی تمام زندانیان سیاسی و عقیدتی برگزار شد، نوشابه امیری، آزاده کیان، تقی رحمانی، اکبر عطری و سید ابراهیم نبوی سخنرانی کردند.
همچنین در جمع میهمانان که طیف های متنوعی را در بر می گرفت، فعالان و چهره هایی چون اردشیر امیرارجمند، علی مزروعی، بیژن حکمت، هوشنگ اسدی، رضا معینی و دیگر روزنامه نگاران و فعالان سیاسی و حقوق بشری حضور داشتند.
بر اساس این گزارش، نوشابه امیری، روزنامه نگار و عضو شورای سردبیری تارنمای روزآنلاین با یادآوری فعالیتهای روزنامه نگار زندانی، بهمن احمدی امویی، گفت: “چند سال پیش در ایران مصاحبه ی اقتصادی از بهمن خواندم و گفتم یک روزنامه نگار متولد شد. بهمن یک چهره و ستاره است. وظیفه ی روزنامه نگار روشن کردن جامعه است و اگر حکومت ها توجه داشتند این چراغها را در خدمت خود میدیدند اما سعی بر خاموشی آنها کردند. بهمن همان چراغ است. نباید به این جشن ها اکتفا کنیم، باید این راه را ادامه دهیم. نوک قلم های ما در زندان هستند، کسانی که شاید ما حتی اسامی آنها را هم نمی دانیم. باید کمک کنیم که این قلم همچنان بنویسد“.
تقی رحمانی، عضو شورای فعالان ملی-مذهبی نیز، از مسعود پدرام و عبدالله مومنی صحبت کرد و اظهار داشت: “مسعود با اینکه در دوران اصلاحات حتی حاضر نشدند او را که از لحاظ علمی از بسیاری از دیگر و شاید از همه آنها سرآمدتر بود به عنوان استاد دانشگاه استخدام کنند دریادلانه ما را به سمت همگرایی و اتحاد با گروه‌های اصلاح طلب دعوت می‌کرد و همیشه می گفت باید گفتمان دموکراسی خواهی را به داخل جامعه برد و او دریا دلانه همه ما را به این گفتمان دعوت می کرد. این همان دریادلی است که برای اپوزیسیون ایران لازم است. اما عبدالله وقتی به زندان رفت همسرش متولد شد، همراه همواره زهرا رهنورد که با ارزش های مذهبی خود از آزادی دفاع می کند. فاطمه آینه وند باید دیده شود و برای بسیاری از زنها الگو باشد. انقلاب ما را خشن کرد و مواضع سیاسی ما را بی رحم، منافع ما را در جایی گذاشت تا دیگران را نبینیم اما دموکراسی اتمسفر لطافت هم می خواهد ما باید بیرون از تولدها هم یکدیگر را دوست داشته باشیم“.
همچنین آزاده کیان، جامعه شناس، رئیس مرکز تحقیقات جنسیتی دانشگاه پاریس ۷ و مسئول فدراسیون تحقیقات جنسیتی در فرانسه نسرین ستوده را چنین توصیف کرد: “نسرین ستوده ۴۹سال دارد و دو فرزندش نزدیک به دو سال است که از آغوش مادر به دور مانده اند. فشار بر او و خانواده تا حدی است که او حتی اجازه ی حضور در مراسم ختم پدرش را هم نداشت. این همه وحشت و نفرت از زن کوتاه قد و ۴۹ساله به این دلیل است که او نماد مقاومت نسل های متفاوت زنان ایران برای رسیدن به برابری و عدالت بوده و از پای ننشسته است. نسرین نماد زنانی است که ۳۳ سال در پی مبارزه با نهارهای تبعیض آمیز برآمده اند. برای تقدیر از رضا خندان، همسر نسرین می نویسم و تاکید میکنم که زنان ایرانی برای رسیدن به برابری و مطالبات خود به همگامی چنین مردانی نیاز دارند“.
اکبر عطری، محقق و عضو سابق دفتر تحکیم وحدت نیز، دیگر سخنران مراسم پاریس بود که از فعالیت دانشجویی، مجید توکلی و مهدی خدایی نام برد: “این گردهمایی ها نشاندهنده ی این است که زندانیان فراموش نشده اند. آنه بیش از همه زندانبان سعی در القایش دارد فراموش شدن است. نکته متمایز کننده ی فعالان دانشجویی خلوص آنهاست، بچه هایی که بیشتر از طبقات متوسط و پایین جامعه هستند و دغدغه ی آن را دارند و زبان به انتقاد می گشایند. ما باید همدیگر را بپذیریم، تفکیک نکنیم، سیاه و سفید نبینیم، این روش باعث اعتمادسازی در جامعه میشود و این باید هدف گفتگوهای ما باشد“.
ابراهیم نبوی، روزنامه نگار و طنزنویس نیز، آخرین سخنران این برنامه بود که جنبش سبز را “تداوم” جنبش اصلاحات دانست و گفت “وقتی فاصله پیش رو با بدنه اجتماع زیاد شود نتیجه تندروی پیشرو است پس تنها می ماند و از زندگی فاصله می گیرد. تفاوت مهمی که در جنبش های اجتماعی بعد از اصلاحات پیش آمد، حرکت آرام پیش روها و تندروی های مردم بود که باعث شد این دو به هم برسند“.
پس از اتمام سخنرانی، یونس فقیهی هنرمند ساکن پاریس با تکنوازی دف، تولد زندانیان سیاسی را تبریک گفت.
همراهی در خواندن سرود “ای ایران” و درخواست آزادی تمام زندانیان سیاسی و عقیدتی پایان بخش این مراسم بود.
