مادر کوروش کوهکن، زندانی سیاسی محصور در بند ۳۵۰ زندان اوین در نامه ای خطاب به رییس قوه قضاییه با تاکید بر اینکه فرزند من فردی است میهن دوست که جز برای سربلندی کشورش اندیشه ای در سر ندارد گفت: فرزند من زاده شده در خانواده‌ای است که از پدر بزرگم که از یاران رییس علی دلواری بوده تا برادر آزاده و جانبازم همگی سربازان و مدافعان میهن بوده اند.
به گزارش کلمه، مادر این زندانی سیاسی در ادامه پرسیده است: آیا این گونه بی‌مهری با این چنین خانواده ای، پشت کردن برآرمان های شهیدان میهن نیست؟
هفته گذشته این زندانی سیاسی در حال پایین آمدن از پله های بند ٣۵٠ دچار قفل شدگی زانوی راست شده و به طبقه پایین سقوط کرده است.
بر اساس همان گزارش، پس از کسب مجوز خروج به دلیل امتناع کوهکن از استفاده دستبند این اعزام به تاخیر افتاد و پس از لحظاتی با وخیم شدن حال این زندان سیاسی مامور امنیتی با توهین و فحاشی وی را به تخت آمبولانس بستند و برای اعزام وی از ٨ مامور امنیتی ویژه، استفاده شد.
کوروش کوهکن در بهمن ماه سال ٨٨ در جریان بازجویی ها دچار آسیب دیدگی زانوی راست شده بود و در خرداد ٩٠ نخستین مرحله از درمان او در بیمارستان طالقانی انجام شد، اما ادامه درمان وی به دلایل مختلف و با مخالفت دادستانی و نهادهای امنیتی قطع گردید. آخرین بار که قرار بود برای معالجه به بیمارستان اعزام شود به دلیل نگارش نامه به دادستان تهران و حمایت از حسین رونقی ملکی این اعزام لغو شد.
متن کامل نامه مادر این زندانی سیاسی به رییس قوه قضاییه به شرح زیر است:
برای آیت الله صادق لاریجانی از طرف مادری نگران
جناب آقای آیت الله صادق لاریجانی در ابتدا یادآور می شوم که پیامبر اسلام می فرمایند “بترس از دعای مظلوم که بین او و خدا هیچ پرده ای نیست”.
جناب آقای لاریجانی آیا خبر دارید که در این سه ساله اخیر برخورد مسئولین قضائی و امنیتی با زندانیان سیاسی و خانواده هایشان چگونه بوده است، چگونه حق و حقوق به حق آنها را زیر پا گذاشته و با برخوردهای ناشایست پرده انسانیت را دریده اند.
آیا شما خبر دارید چگونه با مادری نگران که جز خداوند پناهی ندارد برخورد کره اند؟ مادری که بارها با جسمی بیمار و چشمانی گریان از صدها کیلومتر آن سوتر در آرزوی اینکه بتواند چند روزی مرخصی درمانی را برای فرزندش از مسئولین قضائی بگیرد راهی تهران شده ولی هر بار مایوس تر از بار قبل به دیار خود بازگشته است.
من به هیچ روی آرزو نمی کنم شما حتی لحظه ای به جای من قرار بگیرید تا طعم دوری و نگرانی و بی خبری از وضعیت جسمی فرزندتان را بچشید. آری من نمی توانم چون مادرم، ولی در عجبم چگونه می توان با مادری نگران از وضعیت جسمی فرزندش این گونه تمسخرانه برخورد کرد، بترسید از آه مادران، مادران نگران، مادرانی که دیروز شوهران و برادران خود را برای دفاع از میهن روانه جبهه های جنگ کردند تا امروز شما در آرامش تکیه بر اریکه قدرت بزنید و فردا نیز فرزندانشان سربازان و مدافعان وطن هستند.
جناب آقای آیت الله صادق لاریجانی،
من مادر زندانی سیاسی کوروش کوهکن هستم، زندانی که از بهمن ماه ۸۸ تا کنون با وجود آسیب دیدگی در زانوی راستش که نیاز است مراحل درمانی، پزشکی آن در بیرون از زندان انجام شود بدون حتی یک روز مرخصی در زندان بسر می برد و با وجود تلاش های مکرر برای گرفتن چند روز مرخصی درمانی از مسئولین قضائی، هنوز پاسخ روشنی دریافت نکرده ام.
جناب آقای لاریجانی،
فرزند من فردی است میهن دوست که جز برای سربلندی کشورش اندیشه ای در سر ندارد و زاده شده در خانواده ای است که از پدر بزرگم که از یاران رییس علی دلواری بوده تا برادرآزاده و جانبازم همگی سربازان و مدافعان میهن بوده اند.
آیا این گونه بی مهری با این چنین خانواده ای، پشت کردن برآرمان های شهیدان میهن نیست؟
جناب آقای لاریجانی متاسفانه برخوردهای ناشایست و تمسخرانه مسئولین قضائی با اینجانب و نگرانی از وضعیت جسمی فرزند، بیمارم که ماه ها از او بی خبری باعث شد روزهای سخت جنگ که برادرم اسیر صدامیان بود برایم تداعی شود.
و صد تاسف که امروز سیستم قضائی شما همچون صدام با اسیران برخورد می کند. البته اسیرانی که فرزندان همین آب و خاک هستند.
تیرماه ۱۳۹۱
