جمعی از دانشجویان دانشگاه علم و صنعت تهران در آستانه سالگرد به شهادت رسیدن “فاطمه باقری‌نژادیان‌فرد” با خانواده وی دیدار کردند.
به گزارش دانشجونیوز، “فاطمه باقری‌نژادیان‌فرد” ورودی سال ٨١ و دانشجوی سابق رشته مهندسی صنایع دانشگاه علم و صنعت بود که جسم بی‌جانش در هشتمین روز مردادماه سال گذشته، در اطراف شهر ری پیدا شد.
شواهد موجود نشان می داد که وی قصد شرکت در مراسم تشییع جنازه عزت‌الله سحابی دبیر کل ائتلاف نیروهای ملی–مذهبی را داشته که در بین راه توسط افرادی که هنوز هویت آنان مشخص نیست ربوده شده است.
در این جلسه ” محمدباقر باقری‌نژادیان‌فرد” پدر فاطمه که خود از فعالین و مبارزان پیش از انقلاب بوده، در ابتدا به بازگویی سابقه فعالیت‌های خود پرداخته و شرحی از بی مهری‌هایی که پس از انقلاب دیده است را برای دانشجویان بازگو کردند.
اظهارات متناقض مسئولین: از مرگ در کوهستان تا خودکشی با قرص برنج
در ادامه این نماینده اصلاح طلب مردم کازرون در مجالس سوم و ششم، و از هواداران میرحسین موسوی در انتخابات سال ٨٨، با اشاره به تحت نظر بودن منزل مسکونی شان از ماه ها قبل، به دانشجویان گفت:
“فاطمه دختری باهوش، پاک، با تقوا، با عاطفه و حساس بود. در ابتدا به ما گفتند که دخترتان از کوه پرت شده و فوت شده است و جنازه دخترمان را ٢٤ ساعت بعد کنار کوه بی‌بی شهربانو (٦٠ کیلومتری خانه) درحالی که کوله کوه روی دوشش بوده است پیدا کرده‌اند. درحالی که فاطمه چنین کوله‌ای نداشت و حتی آن روز که از خانه خارج شد نیز قصد کوه رفتن نداشت. اصلا دختر ما اهل کوهنوردی نبود و آن روز حتی کفش کوه هم نپوشیده بود و ساعتی که از خانه خارج شد هم موقع مناسبی برای کوهنوردی نبود.
پس از اعتراض ما به این موضوع اعلام کردند که دخترمان به مرگ طبیعی مرده است. دو ماه بعد از آن در بررسی مجدد اعلام شد که دخترمان با قرص برنج، خودکشی کرده است. هنگامی که جسد او را تحویل گرفتیم پاهایش زخمی بود. ولی طبق نظر پزشک قانونی مرگ در اثر این ضربات نبوده است. شاید فشار طاقت فرسا، علت مرگ بوده است.”
پدر شهید فاطمه باقری نژادیان فرد همچنین در رابطه با نحوه پیگیری ماجرای این قتل و تهدیدهای نیروهای امنیتی افزود:
در طول این یک سال به تمامی سران مملکتی نامه زدیم و موضوع را پیگیری کردیم. ذره ای شک ندارم که نیروهای امنیتی فاطمه را کشته اند.
تنها سوالی که داریم این است که فاطمه به چه گناهی کشته شده است؟ دستم به جایی نمی‌رسد و به خدا واگذار کرده‌ام اما به یاری خدا تا آخر ایستاده‌ام. بعد از شهادت فاطمه و در مراسم چهلم تهدیدم کردند که اگر ادامه بدهم فرزندان دیگرت نیز در خطر می افتند ولی جواب من این بوده است که مکتبی که شهادت دارد، ذلت ندارد! در روزهایی که من به جرم توهین به شاه در زندان بودم خانواده‌ام به ملاقات من آمدند در راه بازگشت ایشان، ساواک مادر و دو برادرم را در جنایتی هولناک در آتش سوزاند و به شهادت رساند. این فاجعه کینه ای عمیق در دل من نسبت به حکومت پهلوی نهاد. اما شهادت دختر مظلومم برایم هزاران بار سوزاننده‌تر است و هرگز از آن نخواهم گذشت.”
در پایان دانشجویان با تقدیم تابلوی نقاشی از چهره فاطمه به خانواده ایشان، ضمن ابراز همدردی و تاسف، بر لزوم آگاهی بخشی در مورد نحوه به شهادت رسیدن مظلومانه فاطمه در بین اقشار مختلف جامعه از جمله دانشگاهیان، و ایستادگی در راه و اهداف به‌حق وی تاکید کردند.
