شبکه‌های اجتماعی از روز جمعه ۶ مرداد (۲۸ ژانویه) پر از ویدیوها و عکس‌هایی شده است که نشان می‌دهند، امسال عاشورا، مهم‌ترین روز تبلیغاتی حکومت شیعی ایران، به بستری برای اعتراضات سیاسی و اجتماعی بخشی از جامعه ایران تبدیل شده است.
تغییر لباس از سیاه به سفید در مراسم عزاداری یکی از تکیه‌های بزرگ آمل به نام “نیاکی”، ادای احترام این هیات به غزاله چلابی، یکی از کشته‌شدگان اعتراضات اخیر و گزینش محل سکونت غزاله به جای مسجد تنها یکی از نمونه‌های این تحول اجتماعی است.
روز شنبه، ۷ مرداد این خبر در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که سرپرست و شماری از افراد گروه موسیقی “تکیه نیاکی” بازداشت شده‌اند.
انتشار نوحه‌های انتقادی و تغییراتی که انجام گرفته نشانگر تاثیرات اجتماعی و سیاسی خیزش مردمی“زن، زندگی، آزادی” است. این موضوع مقامات جمهوری اسلامی را نگران کرده است.
هاشم حسینی بوشهری، رئیس جامعه مدرسین حوزه علمیه قم برخی نوحه‌خوان‌ها و سینه‌زن‌ها را “دشمن‌شاد کن” دانسته و گفته، این هیات‌ها در مسیری سینه می‌زنند که رادیوها و رسانه‌های بیگانه حرف و شعارشان را پخش کنند.
مقاومت هیات بعثت یزد در مقابل فشار نیروهای امنیتی
هیات بعثت یزد هم بعد از خواندن سرود “از خون جوانان وطن لاله دمیده” مورد فشار نیروهای اطلاعات سپاه قرار گرفت.
نیروهای سپاه با حضور در محل هیات و با تهدید مداحان و لیدرهای هیات مانع از خواندن در داخل هیات شدند.
جمعیت حاضر به‌اعتراض، بطور دسته‌جمعی اقدام به ترک هیات کردند و در حال خروج از هیات و ورود به خیابان دوباره این سرود را سر دادند.
یک نمونه دیگر اعتراضی در زنجان انجام گرفت. در مراسم عزاداری، مردم زنجان بر روی بنر پرچم آمریکا، اسرائیل و سوئد پا نگذاشتند و این بنر جمع‌آوری شد.
پدر ابوالفضل آدینه‌زاده پسرش را با برادر حسین مقایسه کرد
علی آدینه‌زاده، پدر ابوالفضل آدینه‌زاده، نوجوان کشته‌شده در اعتراضات نیز با انتشار ویدئویی در حساب کاربری خود در اینستاگرام، فرزندش ابوالفضل را با برادر حسین، امام سوم شیعیان مقایسه کرده است.
در قسمتی از این ویدئو علی آدینه‌زاده آمده است که بر اساس روایات تاریخی به هر بخشی از بدن برادر امام حسین، تیر زدند و به بدن ابوالفضل آدینه‌زاده هم ۷۰ گلوله ساچمه‌ای شلیک شد.
در شبکه‌های اجتماعی برخی این موضوع را نیز مطرح کردند که هیات‌های عزاداری “سوپاپ اطمینان” حاکمان جمهوری اسلامی بودند که با رفتارشان همیشه سبب “بالارفتن مشروعیت” نظام حاکم شدند.
منتقدان به این موضوع هم اشاره کردند که هیات‌های عزاداری تحت کنترل حکومت قرار دارند و قادر به چالش کشیدن حاکمیت نیستند.
