محمد رضا عارف در گفتگوی ویژه خبری شبکه دوم سیما که چهارشنبه شب برگزار شد ضمن اعتراض به وضعیت امنیتی حاکم بر جامعه از روند ستاره دار شدن دانشجویان و اخراج اساتید شدیدا انتقاد کرد و ازتاسیس معاونت اقوام برای احقاق حقوق اقلیت ها سخن گفت.
این کاندیدای اصلاح طلب در حالی که تلاش می کرد چهر ه ای قاطع از خود نشان دهد صدا و سیما را مورد انتقاد قرار داد و خاطرنشان کرد در صورت انتخاب به عنوان رئیس حمهور اجازه توهین به موسوی،هاشمی ، خاتمی و حتی احمدی نژاد را نخواهد داد.
وی حضور خود را ناشی از احساس خطری دانست که کشور را تهدید می کند . بخش هایی از این گفت و گوی صریح به نقل از خبرگزاری فارس به شرح زیر است:
– خوشحالم بعد از 4 سال به یکی از اعضای کابینه دولت اصلاحات فرصتی داده شد که در خدمت مردم کشورمان باشیم البته به برکت انتخابات و سال حماسه سیاسی.
-حقیقتاً دلیل ورودم به عرصه انتخابات این بود که احساس خطر و نگرانی کردم، آمده‌ام چون نگران آرمان‌هایی هستم که برای آنها انقلاب کردیم و امروز من در مقابل دانشجو، فرزندم و سئوال‌هایی که می‌کنند نمی‌توانم پاسخگو باشم، نگران یکپارچگی کشور هستم.
– نگران گسست و شکاف بین نسل اول و سوم کشور هستم و نگران پیشرفت کشورم.
– البته اشکالاتی پیش می‌آمد ولی طبیعی بود که باید تلاش می‌کردیم و تلاش کنیم که انتخابات با حداقل نقص و عیب برگزار شود. باید شبهه‌هایی که در انتخابات پیش می‌آید رفع شود، نگرانی از تخلف، نگرانی از تقلب، این موارد موضوعاتی است که متأسفانه در انتخابات ما گاهی پیش می‌آید.
-شرایطی که امروز با آن روبرو هستیم ناشی از حاکمیت یکپارچه و کامل جریان اصولگرا در 8 سال گذشته است و این واقعیتی است که باید آن را بپذیریم.
– باید ببینیم چه اتفاقاتی در سالهای اخیر در کشور رخ داده است، بنا بر این بود که سیاست ما اخلاقی شود اما اخلاق را سیاست‌زده کردیم، بنا بر این بود که عقلانیت بر همه امور حاکم شود اما اقدامات سلیقه‌ای و غیرکارشناسی در کشور حاکم شد. انتخاباتی که باید به یک جشن ملی تبدیل شود، متأسفانه به یک بازی باخت – باخت تبدیل شد و جناح پیروز به جای اینکه از حضور حماسی مردم در انتخابات قدردانی کند و حتی به جناح رقیب برای حضورش تبریک بگوید، برخی از مردم را خس و خاشاک تلقی کرد.
– فضای امنیتی متأسفانه بر بخش‌های مختلف کشور حاکم شد، بهتر است بیشتر به موضوع دانشگاه بپردازم و در این زمینه مثال بزنم، به عنوان یک ناظر و به عنوان یک منصف اعلام می‌کنم که فضای حاکم بر دانشگاه‌ها در سالهای گذشته یک فضای امنیتی بود که به هیچ وجه نه با روح حاکم بر قانون و نه با روح حاکم بر انقلاب و نه با منویات مقام معظم رهبری سازگار نبود.
-نگاه ما این است که دانشجو باید سیاسی باشد، نگاه امام خمینی (ره) این بود که دانشگاه کارخانه آدم‌سازی است اما باید ببینیم چه اتفاقی در دانشگاه‌ها افتاد؟ دانشجو را به خاطر فعالیت، به خاطر حضور در انتخابات و به خاطر پرسشگری، ستاره‌دار کردند، استاد را بازنشسته کردند، استاد را بازخرید کردند و انجمن‌های اسلامی و تشکل‌های صنفی دانشجویی عموماً منحل شد؛ اگر همین موضوع را به بخش‌های دیگر تسری دهم، باز هم متأسفانه شاهد همین موضوع خواهیم بود.
– ادعای ما این است که انقلاب ما فرهنگی‌ترین انقلاب دنیاست و فقط باید فرهنگ در بخش‌های مختلف حاکم باشد. ما با یک فرهنگ غنی اسلامی روبرو هستیم و هیچ واهمه‌ای از فرهنگهای الحادی نداریم و می‌توانیم در مقابلشان قد علم کنیم و پاسخگو باشیم ولی باید ببینیم با فرهنگ چه کاری انجام می‌دهیم؟
– متأسفانه اتفاقاتی در سالهای اخیر رخ داد که زمینه‌ساز مشکلات و بداخلاقی‌ها شد، فضای دانشگاه‌ها در سال گذشته یک فضای بی‌روح و کسل‌کننده و بی‌نشاط بود. بنده از اوایل سال 91 برای اینکه تکلیف شرعی و اخلاقی‌ام را نسبت به جوان و مردم و کشورم انجام دهم، تصمیم گرفتم که در دانشگاه حضور یابم و یخ موجود در فضای دانشجویی را بشکنم. به دانشگاه‌های مختلفی رفتم و دیدم که دانشجویان عزیز ما مطالبات جدی داشتند. پرسش‌های جدی در مورد یاران امام(ره) مطرح کردند و من نمی‌توانستم به طور جدی به این سئوالات پاسخ دهم.
-آمده‌ام تا اخلاق و تدبیر را پیاده کنم و اخلاق را بر همه شئونات کشور حاکم سازم. باید عقلانیت را به کشورداری برگردانیم.
-آمده‌ام تا با نفت بشکه‌ای 100 دلار دیگر هیچ پدری شرمنده فرزندش و هیچ پدربزرگی شرمنده نوه‌اش نباشد و دانشجویی نیز ستاره‌دار و استادی به خاطر اختلاف سلیقه کنار گذاشته نشود.
